Declaratio
R. D. Thuc, in sua declaratione vacantae Sedis Romanae ("Declaratio" diei 25. Februarii 1982), annuntiavit, "omnia facere, ut Ecclesia Catholica Romae perduret ad salutem aeternam animarum".
Idcirco, inter alia varios episcopos conservandae successionis apostolicae causâ consecraverat. Illorum episcoporum fuit hunc mandatum in rem transferre, semper observandam ecclesiae unitatem.
Propter aberrationes privatas, praesertim inter episcopos hunc mandatum persolvendos, praeterea propter intentionem in toto orbe terrarum exstantem, ut ecclesia redigeretur ad sola sacramenta administranda, periculum ortum est ecclesiae membra in sectarianismum elabi. Haec mens schismatica non modo ad disturbationem per "clericos" pervagantissimos duxerat, sed etiam integratione horum "clericorum" temerariâ in communitates antea non-schismaticos status monstruosus exoriebatur, ut "missa valida tridentina" per "sacerdotes" invalide ordinatos celebraretur. Ita mandatum R. D. Thuc in contrarium pervertum fuisset, interitu ecclesiae a Jesu Christo fundatae ut instituti salutaris paraturo.
Ne haec progressio pestifera permaneret, nos, ut restitutionem ecclesiae ut instituti salutaris adjuvemus, declaramus:
Ecclesia, secundum definitionem S. Bellarmini doctoris ecclesiae, est "coetus hominum eiusdem christianae fidei professione et eorundem Sacramentorum communione colligatus, sub regimine legitimorum pastorum ac praecipue unius Christi in terris vicarii Romani Pontificis" (De eccles. milit., c. 2).
Haec communio speciali modo se pertinet ad episcopos et sacerdotes: "Ut vero episcopatus ipse unus et indivisus esset, et per cohaerentes sibi invicem sacerdotes credentium multitudo universa in fidei et communionis unitate conservaretur, beatum Petrum ceteris Apostolis praeponens in ipso instituit perpetuum ... unitatis principium" (Concilium Vaticanum, Constitutio Pastor aeternus, 18 Julii 1870, D 1821 / DS 3051). Sed etiam fideles inter se conjuncti esse debeant: "Ecclesia ea maxime de causa corpus dicenda est, quod recta consentaneaque coalescit partium temperatione coagmentationeque, ac diversis est sibique invicem congruentibus membris instructa" (Pius XII, Litt. encycl. Mystici corporis, 29 Junii 1943, D deest / DS 3800).
Eo intelligitur, quod inter criteria ecclesiae intentio quoque communionem fidelium fovendi adnummeranda sit. Haec communio ad extra exprimi debet: "Ex quo consequtur, in magno eodemque pernicioso errore versari, qui ad arbitrium suum fingunt Ecclesiam atque informant quasi latentem minimeque conspicuam..." (Leo XIII, Litt. enc. Satis cognitum, 29 Junii 1896, D deest / DS 3301).
Ob hierarchiae apostasiam post "Concilium Vaticanum II", in declaratione R. D. Thuc prolatam, ecclesia ut institutum salutare maximam partem discussa est. Fidelium consortio visibilis non iam existat. Attamen in toto orbe terrarum communiones variae communitatesque parvulae veram fidem profituntur.
Christus autem ecclesiam ut institutum salutare - non tantum ut communio fidelium - condidit, ut doctrina et gratiarum remedia sua tutissima modo traderetur. Ergo restitutio ecclesiae ut institutum salutare strictissime postulatur a divino conditore suo.
Ad illam ecclesiae ut instituti salutaris restitutionem spectant:
1) sacramentorum salvatio
2) doctrinae ecclesiae conservatio et traditio
3) traditionis apostolicae salvatio
4) communionis fidelium restitutio, sive localiter, sive regionaliter, sive globaliter
5) ecclesiasticae hierachiae restitutio
6) primatis restitutio ut origo et principium unitatis
Hic autem dilemma exoritur: partim hierarchia legitima condicio necessaria restitutionis est, partim restitutio condicio necessaria hierarchiae legitimae est. Restitutio autem hierarchiae legitimae iure postulatur a Jesu Christo. Hoc dilemma, ut mihi videtur, sic solvitur: actiones omnes sacramentales perfici debent tantum hac condicione, ut legitimatae fuerint ab hierarchia legitima post illius restitutionem. Missarum celebratio sacramentorumque administratio tantum ergo licite appellari possunt, cum agentur in conspectu hujus restitutionis postulatae et legitimationis futurae.
Hac singulari condicione autem ignorante, missarum celebratio sacramentorumque administratio illicitae censendae sunt, salva validitate sacramentali.
Rebus sic stantibus, insuper pertinentia ad veram ecclesiam ut corpus mysticum Christi, temporibus hodiernis accomodata, definiri potest: criteria, a Pio XII in Litt. enc. Mystici corporis enumerata: (1) receptio lavacrum regenerationis, i. e. baptismatis, (2) professio verae fidei, (3) unio cum Corporis compage, i.e. obsequium in hierarchiam legitimam (4) libertas gravissimorum admissorum (D 2286 / DS 3802), modificanda sunt ad (3): loco "obsequium in hierarchiam legitimam" poni debet: "intentio restituendi hierarchiam legitimam".
Nos subsignatores clericos omnes et laicos vehementer adhortamur, ut hunc pro salute ecclesiae gravissimum opus adjuveant, ut ecclesia ad salutem aeternam animarum perduret.
Civitate Modesto,
Heller, Jerrentrup, Krier |
